2025 yılı için belirlenen 22.104 TL asgari ücret, hükümet tarafından "tarihi bir artış" olarak lanse edilse de sokakta ve iş dünyasında yankıları çok farklı. Niğde'de farklı meslek gruplarından, ev hanımlarından, öğrencilerden ve emeklilerden toplam 30 kişiyle yapılan görüşmeler, bu rakamın halkın ekonomik gerçekliğiyle uyuşmadığını gözler önüne seriyor. İsim vermekten çekinen kişiler, yaşam mücadelelerini ve artış hakkındaki düşüncelerini çarpıcı bir şekilde ifade ettiler.
"FATURALAR MAAŞI YUTUYOR"
Bir elektrikçi: “Elektrik ve doğalgaz faturaları aldı başını gitti. 22.104 TL bir aileyi ancak faturalar ve kira için yeterli olur.”
Bir market çalışanı: “Bizim maaşlarımız zaten asgari ücret üzerinden hesaplanıyor. Bu artış sadece kağıt üstünde var. Market fiyatları her gün artıyor.”
Bir tesisatçı: “Ev tamiratı yaptırmak isteyen bile azaldı. İnsanlar evlerinin temel ihtiyaçlarını karşılayamıyor. Maaş artışı her zamanki gibi yetersiz.”
"GIDA ARTIK LÜKS OLDU"
Bir manav: “Eskiden insanlar kilo kilo sebze alırdı. Şimdi gram hesabı yapılıyor. Bu maaşla insanlar sadece karın doyurmak için uğraşacak.”
Bir fırıncı: “Un ve diğer girdi maliyetleri artmaya devam ediyor. Asgari ücretin artması bizim maliyetlerimizi düşürmüyor. Bu rakam sadece ekmek parasına yetiyor.”
Bir kasap: “Et fiyatları uçtu. İnsanlar vitrinden bakıp geçiyor. Bu maaş artışıyla et almak hayal oldu.”
"GENÇLER UMUTSUZ"
Bir üniversite öğrencisi: “KYK kredisi alıyorum ama yetmiyor. Kira fiyatları tavan yaptı. 22.104 TL ile gençlere umut vermek mümkün değil.”
Bir genç girişimci: “Kendi işimi kurmak istiyorum ama sermaye biriktirmek imkansız. Bu maaşla hayata tutunmak çok zor.”
Bir stajyer: “Çalışıyorum ama asgari ücret bile alamıyorum. Yeni rakam bile ihtiyaçlarımızı karşılamaktan uzak.”
"KÜÇÜK ESNAF ZORDA"
Bir restoran sahibi: “Müşteriler azalıyor, maliyetler artıyor. Asgari ücretle çalışan personelimize zam yapsak bile kendi kazancımız giderek düşüyor.”
Bir kırtasiyeci: “Okul sezonunda bile satışlarımız düştü. Asgari ücretin artışı, insanların alım gücüne etki etmiyor.”
Bir taksici: “Akaryakıt fiyatları çok yüksek. Günlük kazancımızın büyük kısmı yakıta gidiyor. Bu maaş, halkın sorunlarını çözemez.”
"EMEKLİYE ÇARE YOK"
Bir emekli öğretmen: “Bizim maaşlarımız asgari ücret kadar bile değil. Her şey pahalı, bu düzenleme emeklileri unuttu.”
Bir emekli memur: “İlaç ve sağlık masrafları bizi zorluyor. 22.104 TL bir şey ifade etmiyor çünkü biz daha azıyla yaşıyoruz.”
"SANAYİ İŞÇİSİ: ÇALIŞIYORUZ AMA YETMİYOR"
Bir fabrika işçisi: “Gece gündüz çalışıyoruz ama eve götürdüğümüz maaş, faturalar ve kira sonrası tükeniyor.”
Bir sanayi ustası: “Çocuklarımın istediği hiçbir şeyi alamıyorum. Bu maaş, sadece hayatta kalmak için yeterli.”
Bir şoför: “Uzun saatler çalışıyoruz, fazla mesai yapıyoruz ama bu maaş bizim için sadece bir rakam. Hayatımızda bir şey değişmiyor.”
"KADINLAR GEÇİM SAVAŞINDA"
Bir ev hanımı: “Çocuklarımın ihtiyaçlarını karşılamak için sürekli borç alıyoruz. Bu maaş bir aileyi kurtarmaz.”
Bir tekstil işçisi kadın: “Zor şartlarda çalışıyoruz ama maaşımız hiçbir şeye yetmiyor. Yeni asgari ücret bile geçimimizi sağlamaz.”
Bir anaokulu öğretmeni: “Çocuklarla çalışıyorum ama kendi çocuklarımı mutlu edemiyorum. Asgari ücretle hayat çok zor.”
"TARIMLA GEÇİM İMKANSIZ HALE GELDİ"
Bir çiftçi: “Mazot fiyatları bizi bitirdi. Ürünlerimizin değerini alamıyoruz. Bu maaş artışı kırsaldaki hayatı da kurtarmaz.”
Bir süt üreticisi: “Yem fiyatları artıyor, süt fiyatları düşük kalıyor. İnsanlar bir litre süt bile almakta zorlanıyor.”
"ADALET NEREDE?"
Bir kamu çalışanı: “Asgari ücret artışı değil, ekonomik adalet gerekiyor. Halk, sadece hayatta kalmak için çabalıyor.”
Bir avukat: “Hukuk sisteminde bile ekonomik kriz hissediliyor. Bu maaş düzenlemesi, halkın gerçek sorunlarına çözüm değil.”
UMUTSUZLUK HAKİM
Yapılan görüşmeler, halkın asgari ücret artışıyla ilgili umut taşımadığını ve ekonomik sistemin büyük bir değişime ihtiyaç duyduğunu açıkça ortaya koyuyor. Halk, maaş artışının yanı sıra, fiyat istikrarı, alım gücünün artması ve sosyal adaletin sağlanmasını talep ediyor. Ancak bugünün ekonomik tablosu, bu taleplerin karşılanmasının henüz uzak olduğunu gösteriyor.
Sonuç olarak, Niğde’de konuşan farklı kesimlerden 30 kişi, “22.104 TL ile hangi hayat?” sorusuna, gerçeği yansıtan cevaplar verdi. Ekonomik düzenle ilgili alınan kararlar, halkın ihtiyaçlarına ve beklentilerine hitap etmedikçe, bu kriz daha da derinleşecek gibi görünüyor.
(Çağlar TUNCER)
